Louis Marie Joseph Tobback[1] (Leuven, 3 mei 1938) is Belgisch minister van Staat, eresenator en sinds 27 september 1995 burgemeester van Leuven. Tobback is een Vlaamse socialist die als parlementair fractieleider, voorzitter van de SP (nu sp.a) en minister in de Belgische regering een belangrijke plaats heeft verworven in de geschiedenis van de Belgische en Vlaamse sociaaldemocratie.
Van opleiding is Tobback licentiaat in de Romaanse filologie (VUB, 1962) en hij onderwees een tijdlang Frans in het Koninklijk Atheneum van Leuven. Zijn politieke carrière begon hij binnen de OCMW-raad van Leuven (van 1965 tot 1970). In 1971 werd hij er gemeenteraadslid en onmiddellijk eerste schepen.
Als fractieleider in de Belgische Kamer van Volksvertegenwoordigers werd Tobback een controversieel, doch populair en gewaardeerd politicus, zowel binnen als buiten zijn partij. Berucht zijn zijn one-liners, korte en gevatte uitspraken waarmee hij voor tegenstanders, maar ook voor medestanders, de stand van zaken samenvatte en tegelijk zijn mening daarover duidelijk kenbaar maakte. Zijn krakend-schorre stem versterkt het effect. Het is in deze periode dat de Raketten-Kwestie uitbrak rond de plaatsing van middellangeafstands-kruisraketten in Florennes. Tobback noemde zich "een koele NAVO-minnaar", maar verzette zich tegen de plaatsing van dit nieuwe type kernwapens.
De Belgische regeringen waarin hij minister was (van 1988 tot 1994) zullen vooral herinnerd worden als die van de besparingen: om tegemoet te komen aan de Maastrichtnormen van de Europese Uniemoest de regering onder leiding van de christendemocraat Jean-Luc Dehaene drastisch ingrijpen in de begroting en de staatsschulden fors afbouwen. Tobback had van 1988 tot 1994 Binnenlandse Zaken en Ambtenarenzaken onder zijn bevoegdheid, en van 1988 tot 1992 ook Nationale Wetenschappelijke en Culturele Instellingen. Het was geen geheim dat Tobback en Dehaene zeer goed met elkaar konden opschieten en beiden een uitgesproken voorkeur hadden voor de coalitie van socialisten en christendemocraten die van 1988 tot 1999 België regeerde. In 1990 ondertekende en bekrachtigde hij samen met 14 andere regeringsleiders een van de meest liberale abortuswetgevingen ter wereld.
In 1994 gaf hij het ministerschap op om partijvoorzitter van de Vlaamse Socialistische Partij (SP, nu sp.a) te worden en hij loodste de partij in die jaren doorheen misschien wel de moeilijkste periode van haar bestaan. Opmerkelijk was het beperkt verlies voor de partij bij de federale en regionale verkiezingen in 1995, vlak na het uitbreken van het Agustaschandaal, waarin socialistische kopstukken beschuldigd werden. Als geen ander besefte Tobback dat de partij daarmee op een belangrijk keerpunt was gekomen.
Tobback lanceerde een ideologische en organisatorische vernieuwing binnen de partij. Hij gaf de opdracht aan Norbert De Batselier om een nieuw inhoudelijk project uit te werken, gefinaliseerd in het Toekomstcongres van mei 1998. De jonge Steve Stevaert kreeg de opdracht mee om nieuwe mensen te zoeken.
In april 1998 werd Tobback in dramatische omstandigheden voor de laatste keer minister van Binnenlandse Zaken, wanneer na de ontsnapping van Marc Dutroux zijn opvolger en voorganger Johan Vande Lanotte ontslag nam. Korte tijd later, in september 1998, kwam de afgewezen Nigeriaanse asielzoekster Semira Adamu bij haar gedwongen uitwijzing om het leven. Het komt tot hevige protesten. Tobback verdedigde het uitwijzingsbeleid, maar erkende zijn politieke verantwoordelijkheid en nam ontslag.
Louis Tobback is niet alleen de vader van sp.a-minister Bruno Tobback, maar eveneens de politieke vader van Frank Vandenbroucke en Johan Vande Lanotte, beiden eveneens (ex-)minister en topfiguren binnen de sp.a.
Bij de provincieraadsverkiezingen in 2012 kwam Tobback op als lijstduwer voor sp.a in het district Leuven.[2] Hij was ook lijsttrekker in de stad Leuven. Zijn partij bleef ondanks verlies de grootste, de coalitie met CD&V blijft behouden en Tobback blijft burgemeester.[3]
Bron: Wikipedia.
